Lokalna samouprava je stara politička institucija, koja po definiciji predstavlja oblik
odlučivanja i upravljanja u lokalnim zajednicama, na užoj teritoriji, neposredno od strane
njenih stanovnika ili putem njihovih predstavništava, koje oni neposredno biraju, kao i drugih
lokalnih organa. Pravo na lokalnu samoupravu predstavlja bitno obilježje demokratskog
društva, jer se stepen demokratičnosti određene države, pored niza drugih faktora, može
mjeriti i na osnovu stepena razvijenosti lokalne samouprave, a posebno kroz stepen učešća
građana u odlučivanju na lokalnom nivou. Zbog velikog značaja lokalne samouprave, u Evropi je preduzet niz inicijativa u cilju razvoja institucija lokalne samouprave. Tako je Savjet Evrope usvojio u Strazburu 1985. Godine Evropsku povelju o lokalnoj samoupravi, koja danas predstavlja najvažniji evropski document o lokalnoj samoupravi. Najznačajniji smisao lokalne samouprave je da se njome stvore okviri
za neposredno učešće građana u odlučivanju. U velikom broju međunarodnih dokumenata
(Evropska povelja o lokalnoj samoupravi, Dodatni protokol uz Evropsku povelju o lokalnoj
samoupravi o pravu učešća u poslovima lokalnih vlasti, Univerzalna deklaracija o pravima
čovjeka, Međunarodni pakt o građanskim i političkim pravima, kao i veći broj Preporuka
Savjeta Evrope) istaknut je značaj učešća građana u javnim poslovima, od kojih mnogi
izričito apostrofiraju relevantnost participacije građana u odlučivanju na lokalnom nivou.
U praksi se pojavljuju dva osnovna oblika lokalne samouprave, i to neposredna i posredna
(predstavnička) lokalna samouprava. Posredna lokalna samouprava podrazumijeva da građani
biraju svoje predstavnike u organima vlasti, dok neposredna lokalna samouprava predstavlja
neposredno učešće građana u vlasti.
Magistarski rad istražuje pitanje zadržavanja duševno bolesnih osoba u zdravstvenim ustanovama, fokusirajući se, prije svega,na zakonsku regulativu koja uređuje ovo pitanje. Analizirajući relevantne zakonske okvire, istraživanja i etičke smjernice, rad istražuje karakteristike postupka zadržavanja duševno bolesnih lica u zdravstvenoj ustanovi. Posebna pažnja posvećena je posebnom vanparničnom postupku prisilnog zadržavanja, te je analizirano koje procesne aktivnosti je ovlašćen sprovoditi sud, a koje zdravstvenaustanova. Naročito je analizirano da li su odredbe zakonskog okvira u entitetima Bosne i Hercegovine komplementarne zahtjevima i standardima ljudskih prava, a koje postavlja Evropska konvencija o ljudskim pravima i osnovnim slobodama.
Ovaj master rad istražuje uticaj društvenih mreža na tumačenje svakodnevnih tema i pitanja korisnika i nekorisnika društvenih mreža, koristeći prilagođen Hofstidov model kulturoloških dimenzija kao analitički okvir.
U radu je dat pregled izvršne vlasti u Bosni i Hercegovini sa organizacionog i funkcionalnog stanovišta.Temeljno su analizirani svi nivoi počevši od nivoa zajedničkih institucija preko entiteta pa do kantona, a razmotrena je izvršna vlast i Brčko distrikta BiH.
